Kumdan Kalelerimiz..

-

Yaşamımız boyunca kendimizi savunmak ve güçlü kalmak için sürekli olarak kaleler yapıyoruz. Olan olaya karşı güçlü kalamadığımızda kale yıkılıyor ve kişinin içindeki asıl duygular  ön planda oluyor. 

Küçükken yaptığım kumdan kaleleri zamanla daha sert malzemelerden yapmaya çalıştım çünkü geçmişte yaptığım kumdan kaleler dalganın etkisiyle yıkılıyordu ve ben savunmasız kalıyordum. Aslında bunun da iyi bir tarafı oldu tabii ki. Her savunmasız kalışım, kaleyi daha güçlü yapmama neden oldu ve zamanla ben de daha güçlü olmaya çalıştım.

 "Güç" derinlere inildiğinde göreceli bir kavramdır aslında. Kendime göre güçlüyken, başkasına göre güçsüz olabilirim veyahut tam tersi olabilir. Karşıdaki kişi aynı olay benim başıma gelse ben ne tepki verirdim diye düşündüğünde benden fazlasını yapabiliyorsa ben ona göre yeterince güçlü olmayabilirim.

Kalelerimizi daha güçlü yaptıkça daha dayanıklı olmaya başlıyoruz ve  etrafımıza ışık saçarak tecrübelerimizi insanlarla paylaşıyor, onları teselli ediyoruz zaman zaman. Biz anlatacağımızı anlatıyor, tercih hakkını onlara  bırakıyoruz. Bu sayede insanlara bir şeyler katabiliyoruz ve zincirleme olarak insanlar birbirlerine ışık saçıyor. Karanlık yolları bu sayede aydınlığa çeviriyoruz. Bu sayede mutluluğu da bir yerlerden yakalamış oluyoruz.  Arkadaşlarıma yardımcı olmaya çalıştıkça, onların karanlık yollarını biraz bile olsa aydınlatmış olmak beni mutlu ediyor.

Küçükken yaptığım kumdan kaleler hayatımda nelere yol açıyormuş aslında.. Güçlü kalma çabası içerisindeyken daha sağlam kaleler oluşturarak başkalarının yolunu aydınlatabiliyorum şimdi. :)


Duygu,


Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Yaşamımızdaki Fırça İzleri

-
  Yaşamımızdaki her günümüzün kendine ait beyaz bir sayfası var. Güne uyandığımız zaman alıyoruz fırçalarımızı boyalarımızı önümüze; o bembeyaz sayfayı yaşadıklarımızla, hissettiklerimizle boyuyoruz. Bazen rengarenk fırça izleri bırakıyor bazense aralara siyahlar, maviler serpiştiriyoruz. 👩‍🎨 Gün sonunda ya da gün ortasında resmin bütününe bakarken “ne kadar da koyu renkler kullanmışım” dediğimiz de oluyor, “ne kadar renkli bir resim olmuş,çok güzel” dediğimiz de.. Gün ortasında koyu renkler resme hakim olduğu için rahatsızlık duyarak renklendirmek yerine daha da koyultuyoruz resmi. Halbuki fırçalar da bizim elimizde.. Renkler de.. Demem o ki gün ortasında çok yorgun, çok kötü hissetsek de günün geri kalanını renklendirmek de bizim elimizde. “Ya gün bittiyse ve renklendirecek vaktim kalmadıysa? 😮” dediğinizi duyar gibiyim. ☺️ Bu duyguya kapıldığınızda ve resmin bütününe baktığınızda koyu renklerin sizi çok da rahatsız etmediğini, bir bütün olarak ne kadar güzel göründüğünü fark ...
Devamı

Labirentlerimiz...

-
    02.12.2020   Çarşamba 22.34     Hepimiz doğduğumuz andan itibaren koskocaman bir labirent içerisindeyiz.. Bazılarımız labirente geç dahil oluyor bazılarımız ise labirente erken dahil olmamıza rağmen yıllarca doğru yolu ararken buluyoruz kendimizi. Verdiğimiz her bir karar labirent içerisindeki yollara benziyor. Yanlış olan kararlarımız bizi çıkmaza götürüyor, kaybettik zannetsek de   geri dönme gücünün  bizim elimizde olduğunun farkına varamıyoruz. Geri dönüp çıkış noktasına ulaşmayı sağlayacak doğru yola ulaşıncaya dek yeni kararlar veriyoruz. Verilen her bir doğru kararla çıkışa bir adım daha yaklaşıyoruz. Yolda birileri ile karşılaşıyoruz bazen… Bazılarına yol göstererek onların da doğru yolu bulmasına yardımcı oluyoruz. Öyle ya da böyle çıkışa ulaşıyoruz ulaşmasına da asıl oraya vardıktan sonra ne olacak? Lisedeysek üniversiteli olacağız, üniversitedeysek meslek sahibi olacağız, meslek sahibiysek iyi bir kariyer elde etmiş olacağız ama bu kısımda ufak bi...
Devamı

Beyninde Oturan Teyzeyi Uyandır!

-
Bazen bazı kararları alırken içinizden bir sesin hep sizi uyardığı olmuştur. O uyarılar bazen doğru bazen ise yanlış olabilir. Nedense  insanlar  genellikle  yanlış olanı yapma eğilimindedir. Yanlış olanı yaptıktan sonra da  keşke  yapmasaydım  diye geçirirler içlerinden. Çoğu zaman bu sesin sizi tembelliğe götürdüğü zamanlar da vardır. Bunun kurbanlarından biri de ne yazık ki benim :). Hallederim, sonuçta daha vakit var  düşüncesi  neredeyse  hepimizi yakmıştır :). Bu düşünceleri bize sunan sesi beynimizde oturan yaşlı bir teyze gibi tanımlayabilirim size. Günümüzde  olup  bitenlerden  fazla haberdar olmayan, bazı işlerin sizin için olan  öneminin  farkında olmayan bir teyze...      Bu teyze gün içinde söylenir durur size. O ses de sizin bir parçanız olduğuna göre onunla aynı düşünceye sahip olmak varken neden  onla  zıtlaşasınız  ki. Beyninizde oturan yaşlı teyzeyi uyandırmanız ve...
Devamı