Duyguyla…

30.12.2020 Çarşamba, Saat 18.10 Doğumdan ölüme geçen bir süre... “Hayat”… Hayata ilk kez ağlayarak gözlerimizi açsak da insanlar hep ağlayan bebeği susturmak için uğraşır oldu. Büyüdükçe gülümseyecek şeylerin de “hayat”ımızda olduğunu öğrendik, gülmeye başladık. Gülmek istediğimiz bir anda ansızın güldüğümüz için ayıplandık belki de. Bastırıldı duygularımız… Hep etrafa göre düşünür olduk, duygularımızı gizler olduk ve de bastırılan duygularımızın esiri olduk. Bir duyguyu tam olarak yaşayamadan diğerlerine atlar olduk. Büyüdü “hayat”ımız, biz büyüdük. İfade edemediğimiz, içimize bir daha hiç kalkmak istemezcesine oturan duyguları konuşturamadık bir türlü. Anlatmaktan değil, duyguyla yüzleşmekten korktuk. O içerilerde konuşmaya devam ediyor olsa da biz karşı tarafa sadece “hayat işte” diyerek bir iç çekerek bebekken bastırılmış olan duygularımızı her defasında bastırır olduk. “Hayat” sen ona ne anlam verirsen odur. Acı olarak kabullenirsen acıdır ki acı zaten insanlığın ortak payda...

    02.12.2020   Çarşamba 22.34     Hepimiz doğduğumuz andan itibaren koskocaman bir labirent içerisindeyiz.. Bazılarımız labirente geç dahil oluyor bazılarımız ise labirente erken dahil olmamıza rağmen yıllarca doğru yolu ararken buluyoruz kendimizi. Verdiğimiz her bir karar labirent içerisindeki yollara benziyor. Yanlış olan kararlarımız bizi çıkmaza götürüyor, kaybettik zannetsek de   geri dönme gücünün  bizim elimizde olduğunun farkına varamıyoruz. Geri dönüp çıkış noktasına ulaşmayı sağlayacak doğru yola ulaşıncaya dek yeni kararlar veriyoruz. Verilen her bir doğru kararla çıkışa bir adım daha yaklaşıyoruz. Yolda birileri ile karşılaşıyoruz bazen… Bazılarına yol göstererek onların da doğru yolu bulmasına yardımcı oluyoruz. Öyle ya da böyle çıkışa ulaşıyoruz ulaşmasına da asıl oraya vardıktan sonra ne olacak? Lisedeysek üniversiteli olacağız, üniversitedeysek meslek sahibi olacağız, meslek sahibiysek iyi bir kariyer elde etmiş olacağız ama bu kısımda ufak bi...